Κανείς δε βρήκε τον καιρό
την τρέλα να γιατρέψει
ελεύθερα λοιπόν κυκλοφορώ
Τραβάω ζόρι σαν περνάς
και δε σου παίρνω λέξη
μα να σε πλησιάσω δεν μπορώ

Ε, ε, ε, έλα από δω
δώσ’ μου δυο φιλιά να τρελαθώ
Ε, ε, ε, έλα από δω
γίνε παραμύθι να σωθώ

Οι φίλοι με δουλεύουνε
που μ’ έχεις παλαβώσει
ερείπια αφήνεις όπου πας
Γυρεύω κάποιο βλέμμα σου
να `ρθει να με καρφώσει
να νιώσω σαν εκείνον π’ αγαπάς

Ε, ε, ε ...