Στα καλοκαίρια της καρδιάς
τα λάθη πρωτοβρόχια
μα σαν μαθαίνεις ν’ αγαπάς
δεν πιάνεσαι στα λόγια
μεθά η αγάπη με κρασί, εγωισμούς και πρέπει
να φέρνεις όμως χωρισμούς, ποιος σου το επιτρέπει

Χαράζει πάλι στο φως
μετράω τις πληγές μου
σημάδια αφήνει ο χαλασμός
από τις ενοχές μου
φωτογραφίες να κοιτώ και να παγώνει ο χρόνος
μες στων ματιών μου το κενό

Ποιο αστέρι να κοιτάζεις
σε ποια χέρια αγκαλιά
σε ποια αγάπη τώρα τάζεις
της κλαρδιάς τον έρωτα

Το αστέρι πουθ κοιτάζεις
βα ήμουνα για λίγω εγώ
μήπως κάνεις μια ευχή
κι από τις στάχτες να γεννηθώ

Χαρτιά μοιράζει η μοναξιά
και τις παρτίδες χάνω
κρυμμένος άσσος η χαρά
στα λόγια σου επάνω
σε υποσχέσεις η καρδιά δεν παύει να ελπίζει
κι ας λεν οι άλλοι είν’ αργά ο χρόνος δε γυρίζει

Στα καλοκαίρια της ψυχής
τα λάθη φέρνουν ψύχος
κι ανάμεσα μας πως μπορείς να υψώνεις τώρα τείχος
από τη μια να ζουν σκιές
και από τν άλλη γέλια
κι εγώ τις πόρτες να χτυπώ

Ποιο αστέρι να κοιτάζεις
σε ποια χέρια αγκαλιά
σε ποια αγάπη τώρα τάζεις
της κλαρδιάς τον έρωτα

Το αστέρι πουθ κοιτάζεις
βα ήμουνα για λίγω εγώ
μήπως κάνεις μια ευχή
κι από τις στάχτες να γεννηθώ