Εδώ δε θα βρεις πουθενά το Θεό
που δονεί και δονείται
δε θα βρεις τους χορούς των Βάκχων
τους φαλλούς, τους πυρσούς και τους θυρσούς.

Στις δροσερές ανάβρες των νερών
δεν κροτούν αλαλαγμοί τυμπάνων
και το ξανθό κρασί γουλιά-γουλιά
δεν κατεβαίνει στο λαρύγγι.

Φίλε μου Βάκχε
αγαπημένε μου Θεέ, πού σεργιανάς;
Ποιος άνεμος χαϊδεύει τα μυρωμένα σου μαλλιά;
Και πώς ο πλόκαμος ξανθός παφλάζει στο λαιμό σου
φίλε μου Βάκχε, αγαπημένε μου Θεέ.

Εγώ πιστός σου συνοδός
συνοδοιπόρος σου στα νυχροπερπατήματα,
περιπλανιέμαι σε λιβάδια και γκρεμνά
φορώντας τραγοτόμαρο και νοσταλγώντας τρυφερά
την αβρήν ομορφιά σου