Το σχοινί έχει τεντώσει, δίχως δίκτυ είναι η πτώση
Ποιος αλήθεια θα γλιτώσει, ποιος θα κρατηθεί

Έχουμε όλοι την ευθύνη για την άμοιρη μας τύχη
Έχουμε και την ζωή μας που ‘γίνε μισή

Μπαίνουμε σε μια κουρσάρα τα μυαλά μας σαν φουγάρα
στο απέναντι το ρεύμα κι όπου θέλει ας βγει
Φτιάχνονται καινούργιοι νόμοι ούτε μας ζητάν την γνώμη
Μπαίνουμε σε μια κουρσάρα κι όπου θέλει ας βγει

Στην ΟΝΕ και στις Βρυξέλλες οι σημαίες σαν κορδέλες
δέκα μπερδεμένα έθνη κι άκρη ποιος θα βρει
Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Ισπανοί και κάτι άλλοι
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι σε συναλλαγή

Μπαίνουμε σε μια κουρσάρα...