Στάλα στάλα η βροχή μάρμαρο τρυπάει,
πίκρα πίκρα η ψυχή μαύρη καταντάει.

Καρδιά μου, σε ξεπούλησαν
πολύ φτηνά με σκόντο,
μα είχες τόσα όνειρα
που πήγανε στο βρόντο.

Τράβα τράβα το σκοινί κάποια ώρα σπάει,
είναι κι η υπομονή δέντρο που λυγάει.

Καρδιά μου, σε ξεπούλησαν
πολύ φτηνά με σκόντο,
μα είχες τόσα όνειρα
που πήγανε στο βρόντο.