Σε θυμήθηκα κι απόψε μες την ζάλη
πέρασες από μπροστά μου σαν ταινία
κι η σκηνή του χωρισμού μ’ έκανε πάλι
το ποτήρι μου να σπάσω με μανία.

Και το `κανα χίλια κομμάτια
μα όπως το `βλεπα στη γη
στα θρύψαλα τα δυο μου μάτια
ρίξαν τα δάκρυα βροχή.

Όπου πάω νιώθω πάντα την σκιά σου
εφιάλτης που παντού με κυνηγάει
ένιωσα μέσα στο ποτήρι τη ματιά σου
και το έσπασα να μην με τυραννάει.