Όλοι λένε γιατρός είν’ ο χρόνος,
ήπια, κάπνισα, έκλαψα κι όμως
πάλι έξω απ’ το σπίτι σου λιώνω,
βγες να δεις λιγοστεύω, τελειώνω.

Περιμένω να βγεις, περιμένω
στο σκαλί που με φώναξες ξένο.
Περιμένω να βγεις, περιμένω
να σου πω "μη με διώχνεις, πεθαίνω".

Όλη νύχτα στους δρόμους γυρνούσα,
σαν να ήσουν εκεί σου μιλούσα.
Όχι, σου ’λεγα, δεν είμαι ξένος
και ας είμαι τρελός ο καημένος.

Περιμένω να βγεις περιμένω
στο σκαλί που με φώναξες ξένο.
Περιμένω να βγεις, περιμένω
να σου πω "μη με διώχνεις, πεθαίνω".