Πάει καιρός, γλυκός και πικρός,
ήταν σαν χθες, συναντήσεις κρυφές,
λόγια τρελά, καρδιάς μυστικά
ώρες μικρές, της ψυχής φυλακές.

Μέρες βροχής μετρώ δεκατρείς,
νύχτες σιωπής περιμένω να `ρθείς,
μέσ’ στις σκιές τον έρωτα κλαις
φταίμε, μου λες, για τα λάθη του χθες.

Βλέπω ξανά, σαν φως που περνά,
μία στιγμή που μετά θα χαθεί,
μάτια θολά και χείλη σφιχτά
ήρθαν, μου λες, της ζωής πληρωμές.

Μέρες βροχής μετρώ δεκατρείς,
νύχτες σιωπής περιμένω να `ρθείς,
μέσ’ στις σκιές τον έρωτα κλαις
φταίμε, μου λες, για τα λάθη του χθες.