Όπου ποτήρι, σαματάς,
όπου χαρτιά και ζάρια,
όπου ξανθιά, μελαχρινή,
σε όλα ήμουν μέσα.
Με ξεγελούσε η ζωή,
ζωή παλιομπαμπέσα.

Όλοι με νομίζανε για παιδί τρελό,
τώρα όμως έβαλα, έβαλα μυαλό.

Όπου ξενύχτι άσωτο,
κακοτοπιά μεγάλη,
εγώ το φίδι έβγαζα,
το φίδι απ’ την τρύπα.
"Θα σπάσω το κεφάλι μου",
πόσες φορές το είπα.

Όλοι με νομίζανε για παιδί τρελό,
τώρα όμως έβαλα, έβαλα μυαλό.