Ο έρωτας ο δήμιος
πάλι θα μ’ εκτελέσει
μα εγώ γλυκά χαμογελώ
γιατί πολύ μ’ αρέσει.

Ο έρωτας κι η Άνοιξη
με χτύπησαν συγχρόνως,
και έγινες βασίλισσα
κι εγώ είμαι ο θρόνος.

Και βασιλιάδες κι υπουργούς
ο έρωτας τους ξέρει,
τους βασανίζει αλύπητα,
δεν τον ενδιαφέρει.

Ο έρωτας κι η Άνοιξη
με χτύπησαν συγχρόνως,
και έγινες βασίλισσα
κι εγώ είμαι ο θρόνος.

Κι όταν, στις φτωχογειτονιές,
ο έρωτας γυρνάει,
ως και η δυστυχία τους
γλυκά - γλυκά βογγάει.

Ο έρωτας κι η Άνοιξη
με χτύπησαν συγχρόνως,
και έγινες βασίλισσα
κι εγώ είμαι ο θρόνος.

Αχ, έρωτά μου, δήμιε,
πότε θα με συλλάβεις,
μέσ’ στα βαθειά μπουντρούμια σου
για πάντα να με θάβεις.

Ο έρωτας κι η Άνοιξη
με χτύπησαν συγχρόνως,
και έγινες βασίλισσα
κι εγώ είμαι ο θρόνος.