Κοίτα, γίναν σαημένια
τα μαλλιά μου απ’ την έννοια,
κοίτα, γίνανε ρυτίδες
της αγάπης οι ελπίδες.

Πότε θα `ρθει, Θεέ μου, πότε,
την προσμένω από τότε,
από τότε που `μουνα παιδί,
κάνε, Θεέ μου, να `ρθει τώρα,
με του έρωτα τα δώρα
και του Παραδείσου το κλειδί.

Κοίτα, χάνονται τα χρόνια,
φεύγουν σαν τα χελιδόνια,
κοίτα, φεύγουν και φοβάμαι
πως, μονάχος πάντα θα `μαι.

Πότε θα `ρθει, Θεέ μου, πότε,
την προσμένω από τότε,
από τότε που `μουνα παιδί,
κάνε, Θεέ μου, να `ρθει τώρα,
με του έρωτα τα δώρα
και του Παραδείσου το κλειδί.