Τη ζωή σου μου λες που `χε μπόρες πολλές,
μα τη θάλασσα, πέρα, κοιτάς,
αφού έχασες τόσα ταξίδια
περιπέτειες πια τι ζητάς.

Ρίξε άγκυρα πια στη δική μου καρδιά,
που `μαι, όπως κι εσύ, μοναχός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός.

Κουρασμένος κι εγώ μια αγάπη ζητώ,
μια δροσούλα μέσ’ στον πυρετό,
ας κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο,
κι ίσως είναι ευτυχία αυτό.

Ρίξε άγκυρα πια στη δική μου καρδιά,
που `μαι, όπως κι εσύ, μοναχός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός.

Όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός,
όταν σμίγουνε δυο με τον ίδιο καημό,
τους λυπάται διπλά κι ο Θεός.