Το `χω, το έργο, ξαναδεί και ξαναπαίξει,
ούτε όταν ήμουνα παιδί το `χα πιστέψει,
όμως περίμενα να δω τις αντιδράσεις,
αν υποκρίνεσαι καλά σ’ όλες τις φάσεις, να με ξεχάσεις.

Είσαι πιο λίγο από ό,τι έχει περάσει,
με ό,τι και να συγκριθείς, απλά, έχεις χάσει,
κι όσο αφορά την τραγική σου ερμηνεία,
είναι αστεία.

Πάμε φινάλε κι απ’ το θέατρό σου φεύγω,
στ’ άδεια καθίσματα, εκεί θα σε παιδεύω,
καλή πρεμιέρα, νέο έργο αν διαλέξεις,
τι κομωδία αυτή η ληστεία,
ήταν τα μάτια κι η καρδιά σου συμμορία.

Το `χω, το έργο, ξαναδεί μα διασκεδάζω,
ξέρω αγάπη τι θα πει γι’ αυτό σ’ αλλα΄ζω,
δεν την αγγίζεις τη δικιά μου την ουσία,
ούτε σου δίνω άλλη μία ευκαιρία, δεν έχει αξία.

Είσαι πιο λίγο από ό,τι έχει περάσει,
με ό,τι και να συγκριθείς, απλά, έχεις χάσει,
κι όσο αφορά την τραγική σου ερμηνεία,
είναι αστεία.

Πάμε φινάλε κι απ’ το θέατρό σου φεύγω,
στ’ άδεια καθίσματα, εκεί θα σε παιδεύω,
καλή πρεμιέρα, νέο έργο αν διαλέξεις,
τι κομωδία αυτή η ληστεία,
ήταν τα μάτια κι η καρδιά σου συμμορία.