Για σένα όλα γύρω μιλούν, Άννα - Χριστιάνα,
και πέφτουν τ’ αστέρια στη γη, Άννα - Χριστιάνα,
τ’ αηδόνια στα κλώνια θαρρείς, Άννα - Χριστιάνα,
τ’ αεράκι απ’ όπου περνά,
μέσ’ στα φύλλα και μέσ’ στα στενά
ψιθυρίζει κι αυτό σιγανά, Άννα - Χριστιάνα.

Για σένα γελάει το φεγγάρι, Άννα - Χριστιάνα,
για σένα μιλάει το δοξάρι, Άννα - Χριστιάνα,
μου λεν οι κιθάρες τις τόσες σου χάρες, Χριστιάνα,
το ρυάκι αριά που κυλά
μέσ’ στη νύχτα, για σένα μιλά,
και δειλά, όλο μ’ έναν καημό, Άννα - Χριστιάνα.

Το θείο όνομά σου, το αγαπημένο, Χριστιάνα,
αν δεις την ψυχή μου, θα ρο `βρεις γραμμένο, Χριστιάνα,
κοντά σου γεννιέναι, μακριά σου πεθαίνω, Χριστιάνα,
κάθε λύπη μαζί σου σκορπά,
μόνο εσένα η καρδιά μου ζητά,
κι όλο λέει, κι όλο λέει σαν χτυπά, Άννα - Χριστιάνα.

Άννα - Χριστιάνα.