Έφυγ’ η αγάπη μου
και σκοτείνιασε όλη η γη,
άστρο ήταν κι έσβησε
το ξημέρωμα, την αυγή,
έφυγ’ η αγάπη μου
και σκοτείνιασε όλη η γη.

Κάθε πίκρα που μου άφησε
και μια βαθειά πληγή
κι απ’ τα χείλη μου, χαρούμενο
τραγούδι, πώς να βγει.

Έφυγ’ η αγάπη μου
και σκοτείνιασε όλη η γη.

Έφυγ’ η αγάπη μου
κι έχω μέσα μου σκοτεινιά,
σαν πουλί χάθηκε
μέσ’ στην άγρια χειμωνιά,
έφυγ’ η αγάπη μου
κι έχω μέσα μου σκοτεινιά.

Δεν υπάρχει πια για μένανε
καμμιοά ζεστή γωνιά,
σαν γυαλί η καρδιά μου θάμπωσε
από την παγωνιά.

Έφυγ’ η αγάπη μου
κι έχω μέσα μου σκοτεινιά.