Βλέπαμε χελιδόνια και ζηλεύαμε τα φτερά τους,
βλέπαμε χελιδόνια και ζηλεύαμε,
λέγαμε πως τα χρόνια κι η ζωή είναι μπροστά μας,
λέγαμε, πόσα λέγαμε, τι δεν λέγαμε.

Κι ύστερα, κι ύστερα, κι ύστερα ταξιδέψαμε,
τη ζωή δίχως νόημα την ξοδέψαμε.

Βλέπαμε τα καράβια και ζηλεύαμε τα πανιά τους,
βλέπαμε τα καράβια και ζηλεύαμε,
λέγαμε πως ο κόσμος είν’ στα χέρια τα δικά μας,
λέγαμε, πόσα λέγαμε, τι δεν λέγαμε.

Κι ύστερα, κι ύστερα, κι ύστερα ταξιδέψαμε,
τη ζωή δίχως νόημα την ξοδέψαμε.