Τρομαγμένος μέσ’ στην τρέλα θα κρυφτείς,
στης γυναίκας το κορμί θα διαλυθείς,
λάσπη θα `ναι το μυαλό σου κάθε αυγή
και θα φεύγεις, και θα φεύγεις κι όπου βγει,
και θα φεύγεις, και θα φεύγεις κι όπου βγει.

Χίλιες φυγές δε θα σε παίρνουν πουθενά,
δεν θα σε παίρνουν οι κραυγές σου στα βουνά,
τους ίδιους δρόμους θα πατάς,
κύκλους θα κάνεις, θα ρωτάς,
και θα γερνάς μοναχικός σ’ άπλετο φως.

Τρομαγμένος μέσ’ στις νύχτες θα κρυφτείς,
με γυναίκες σε ηδονές θα διαλυθείς,
λάσπη θα `ναι το μυαλό σου κάθε αυγή,
λάσπη θα `ναι το μυαλό σου κάθε αυγή.

Χίλιες φυγές δε θα σε παίρνουν πουθενά,
δεν θα σε παίρνουν οι κραυγές σου στα βουνά,
τους ίδιους δρόμους θα πατάς,
κύκλους θα κάνεις, θα ρωτάς,
και θα γερνάς μοναχικός σ’ άπλετο φως.