Φύτρωσαν στα χέρια μου αγκαλιές
που άνθισαν σκοτάδια στα όνειρά μου,
έκλειναν στον ύπνο μου οι πληγές
κι άνοιγαν στον πόνο τα φτερά μου,
κι άνοιγαν στον πόνο τα φτερά μου.

Στον ουρανό είσαι ευχή,
εσύ, μοναδικό μου αστέρι,
κι η γη μόνο το ξέρει
πόσο φωτίζεις την ψυχή.

Τα μάτια δεν αντέχουν τη φωτιά,
δακρύζουν καθώς καίγεται η εικόνα,
τα σώματα που κρύβει η νυχτιά
σκούριασαν στου φόβου την κρυψώνα,
σκούριασαν στου φόβου την κρυψώνα.

Στον ουρανό είσαι ευχή,
εσύ, μοναδικό μου αστέρι,
κι η γη μόνο το ξέρει
πόσο φωτίζεις την ψυχή.

Πόσο φωτίζεις την ψυχή.