Στην άκρη του κόσμου μπορεί το μυαλό μου
να στείλει, αν θέλω, τον εαυτό μου,
όμως, σ’ εσένα ποτέ δεν πηγαίνει,
μια ιστορία είσαι, ξεχασμένη.

Σε προσπερνάει η φαντασία μου
και έχω βρει την ησυχία μου,
σ’ έχω πια ξεχάσει.

Τις νύχτες δεν τρέχω παντού να σε ψάχνω
και ούτε τους φίλους, πού είσαι, ρωτάω,
τις ώρες μου, τώρα, για σένα δε χάνω,
μπορεί να `μαι μόνος μα δε σε κοιτάω.

Σε προσπερνάει η φαντασία μου
και έχω βρει την ησυχία μου,
σ’ έχω πια ξεχάσει.