Παραμονή της μοναξιάς και του καημού
είναι για μένανε αυτό το βράδυ,
κρύβω τα δάκρυα μέσ’ στο σκοτάδι.

Βλέπω στα δυο σου τα χέρια
του χωρισμού τα μαχαίρια,
και μέσ’ στα δυο γλυκά σου μάτια,
τον έρωτά μας, κομμάτια.

Παραμονή της μοναξιάς,
αυτή η βραδιά που να μην έσωνε να ξημερώσει
και τέτοιο χτύπημα να μη μου δώσει.

Βλέπω στα δυο σου τα χέρια
του χωρισμού τα μαχαίρια,
και μέσ’ στα δυο γλυκά σου μάτια,
τον έρωτά μας, κομμάτια.

Τον έρωτά μας, κομμάτια.