Πόσο θα’ θελα να μάθεις πως αισθάνομαι,
να βρω τις λέξεις και τον τρόπο να σ’ το πω,
της αγάπης μας το πλοίο το βυθίσαμε,
ποιος το περίμενε από εμάς, εμάς τους δυο.

Πού να βρω λίγο κουράγιο, λίγη δύναμη,
να σε κοιτάξω μέσ’ στα μάτια και να πω:
"Δεν αντέχω άλλο πια να κρύβομαι,
κι από συνήθεια να λέω σ’ αγαπώ".

Φεύγω, φεύγω, φεύγω πριν νυχτώσει,
μακριά σου,
Ω! Φεύγω, φεύγω, φεύγω,
φεύγω πριν νυχτώσει, μακριά σου.

Αγάπη είναι δύσκολο να βρεις,
δεν ήρθε όμως και κατακλυσμός,
τα πράγματά μου μάζεψα στα γρήγορα,
ένα σημείωμα και ύστερα καπνός.

Φεύγω, φεύγω, φεύγω πριν νυχτώσει,
μακριά σου,
Ω! Φεύγω, φεύγω, φεύγω,
φεύγω πριν νυχτώσει, μακριά σου.