Η ώρα δέκα και ακόμα να γυρίσεις,
η ώρα έντεκα κι εγώ ανησυχώ,
η ώρα δώδεκα, γιατί, γιατί ν’ αργήσεις,
μαύρες ιδέες μου περνούν απ’ το μυαλό.

Μία πήγε η ώρα, τι να σου συμβαίνει,
δύο πήγε τώρα και δε μου χτυπάς,
τρεις και κάποιος τρίτος μεταξύ μας μπαίνει,
τρεις και κάποιον τρίτο, σίγουρα, αγαπάς.

Τέσσερις, μόνος μέσ’ στους τέσσερις τους τοίχους
στην ερημιά μου, με τον πόνο συντροφιά,
και των βημάτων σου, δεν άκουσα, τους ήχους
πέντε η ώρα και με πνίγει η συννεφιά.

Μία πήγε η ώρα, τι να σου συμβαίνει,
δύο πήγε τώρα και δε μου χτυπάς,
τρεις και κάποιος τρίτος μεταξύ μας μπαίνει,
τρεις και κάποιον τρίτο, σίγουρα, αγαπάς.