Θα σου πω μια ιστορία, που κανείς δε σου `χει πει,
θα σου γνέσω στο αδράχτι, ένα τέλος και μια αρχή.
Δε θα έχει μέσα δράκους, ούτε βασιλείς σοφούς
και θα λέει μόνο για σένα, που πετάς στους ουρανούς.

Θα σου πω ένα παραμύθι για νεράϊδες και στοιχειά
που βρεθήκανε στο δρόμο, για να μείνουν αγκαλιά.
Έλα φίλα με στο στόμα κι από βάτραχος θα δεις
πώς φωτίζονται τ’ αστέρια και μου αλλάζουνε μορφή.

Θα σου πω ένα τραγούδι που όμοιό του δε θα βρεις,
δε μιλάει για αγάπη, μα για όσα είμαστε εμείς.
Είμαι τζίνι σε λυχνάρι και έλα τριψ’ το για να βγω,
είμαι άποδη γοργόνα, μα για σένα περπατώ.

Έλα πάρε με απ’ το χέρι μες στο κάστρο σου να μπω
μας ξεγέλασε ο μάγος και μας χώρισε στα δυο.
Μα θα `ρθω να σε ξυπκήσω απ’ τον ύπνο το βαθύ
και θα φάω εγώ το μήλο να σου σώσω τη ζωή.

Μες στην τόση μου ασχήμια, δες , μπορώ να αγαπηθώ
σαν εσένα θα `μαι κύκνος, στο πλευρό σου να πετώ.