Τ’ όνομά μου είναι δρόμος, είναι λέξεις ιδρωμένες
που τις είπα σε αγίους και τρομάξανε.
Τ’ όνομά μου είναι νύχτα. Είναι νύχτα που δεν ήρθες.
Είναι φώτα που ποτέ τους δεν ανάψανε.

Δε γεννήθηκα ποτέ μου και ποτέ δεν έζησα
τ’ όνομά μου ήταν λάθος και το έσβησα.
Δε γεννήθηκα ποτέ μου, δε συναντηθήκαμε
μόνο σε μια καταιγίδα μια βραδιά βρεθήκαμε.

Τ’ όνομά μου είναι δρόμος που περνάνε οι φευγάτοι
μόλις βρούνε το φεγγάρι, το μοιράζονται.
Η ζωή μου είναι δρόμος και τραγούδια από τσιμέντο
τραγουδάω και οι λέξεις κομματιάζονται.

Δε γεννήθηκα ποτέ μου..........