Κοίτα πώς φέυγουν οι στιγμές
πώς γλιστράνε σαν την άμμο από τα δάχτυλά μας
πες το μου τώρα αν με θες,
σχεδία μες του κόσμου τον ωκεανό
να γίνουν τα φιλιά μας.

Κοίτα πώς φεύγει η ζωή
κοιμηθήκαμε παιδιά, ξυπνήσαμε μεγάλοι
μην το λυπάσαι το φιλί,
χαρά μέσα στον κόσμο το μικρό,
το ξέρεις, δεν υπάρχει άλλη.

Γ’ αυτό πριν σβήσει η βραδιά,
πρίν ο ήλιος την ανάγκη τη γριά ξυπνήσει
έλα σ’ αυτή την αγκαλιά.
Τρελός αυτός που δε θα τρελαθεί
απ’ της αγάπης το μεθύσι.