Απ’ το μπαλκόνι της μπροστά
και απόψε η θάλασσα περνά
στα κύματά της τρυφερά
μικρά παράπονα ακουμπά
να ταξιδέψουν.

Και εκείνη έκρυψε νωρίς
στη μέσα χώρα της σιωπής
μια άλλη θάλασσα ζωής
μα απόψε δίπλα της κανείς
να την ξοδέψουν.

Κάπου θα υπάρχει μια γιορτή
να χωράει τη θλίψη αυτή
και ας έφτασε αργά
θέλει να φτάσει ως εκεί
μα είναι κύμα οι δισταγμοί ξανά
θάλασσα θάλασσα είναι και η καρδιά.

Απ’ το μπαλκόνι της κοιτά
τη θάλασσα που δε γερνά
τα όνειρά της τα δειλά
σκύβει γλυκά και της ζητά
μη ναυαγήσει

Και εκείνη μέρα με καιρό
μες στο βυθό της το θυμό
μέχρι να πείσει το θεριό
τον πληγωμένο του εαυτό
να συνηθίσει.

Κάπου θα υπάρχει μια γιορτή
να χωράει τη θλίψη αυτή
και ας έφτασε αργά
θέλει να φτάσει ως εκεί
μα είναι κύμα οι δισταγμοί ξανά
θάλασσα θάλασσα είναι και η καρδιά.