Στη μεγάλη βεράντα θα βγω
γιασεμί θα σου κόψω το βράδυ
μες στη νύχτα που φώτα ανάβει
σαν καράβι θα `ρθώ να σε βρω.

Δε μ’ αρέσουνε τ’ άλλα λιμάνια,
δεν μ’ αρέσουν τα φώτα πολλά,
η ζωή μου σκισμένη βεντάλια
κάθε που την ανοίγω γελά.

Στη μεγάλη βεράντα
τη ζωή μου μετράω
το ποτέ και το πάντα
εποχές εκατό.

Στο κορμί σου θα μπω να κρυφτώ
τον παράδεισο δεν περιμένω
αφού όποτε μόνη μου μένω
δικό σου κάτι παλιό θα σκεφτώ.

Στη μεγάλη βεράντα
και φιλί θα σου δώσω να πάρεις
αν ποτέ τύχει να με ρισκάρεις
να θυμάσαι πολύ σ’ αγαπώ.