Δυο μερών φεγγάρι τη ματιά σου έχει πάρει
κι αγκαλιάζει μεσ’ στα στήθη τη φωτιά.
Γη μου αλλοπαρμένη σαν γητειά με γυροφέρνει
που `χει κλέψει τα ακριβά σου μυστικά.

Αχ ! Κρυφό φιλί που τα χείλη σου κουρσεύει
σαν την αστραπή μέσα στη σιωπή.

Στρογγυλό φεγγάρι ξεπουλάει στο παζάρι
της αγάπης σου την άσπιλη ομορφιά.
Γη μου αγκιστρωμένη στου ονείρου την ανέμη
σου μαδάει τ’ ανεμοβρόχι την καρδιά.

Αχ ! Λαβωματιά που η λήθη δε γιατρεύει
μ’ άλλην αγκαλιά και άσωτα φιλιά.