Κλείσε τα σκούρα κι άναψε το φως
κλείσε τον κόσμο έξω από το σπίτι
παιχνίδι απόψε θα μας παίξει η τύχη
τεσσερις δαίμονες και τέσσερις τοίχοι
σε ρόλους μιας αγάπης, ευτυχώς

Κλείσε τα σκούρα κι άναψε κεριά
κλείσε τον κόσμο έξω απ’ τις κουρτίνες
στην κάμαρα χιονίζει σερπαντίνες
πράκτορες με γυαλιά και καμπαρντίνες
την ιστορία σέρνουν με λουριά.

Χρύσες σκιές μου υπόσχονται κλειδιά
όλα σταλμένα απ’ το μεγάλο Πουθενά
να ανοίξω πόρτες για ηδονές και για λεφτά
για μεγαλεία που δεν τα `χω ακουστά.
Είναι αυταπάτη να νομίζεις ότι ακούς
αυτό που θες και ό,τι ζητάς και γονατίζεις
για να το βρεις, να τ’ αποκτήσεις, να τ’ αγγίζεις
κλείσε τα σκούρα τέτοια μην ακούς
είναι ψευδαίσθηση για τους αλκοολικούς.

Απ’ τα βιβλία βγήκαν τα σκυλιά
βγήκαν κι οι δρόμοι απ’ τις ζωγραφιές τους
λένε τραγούδια για τους έρωτές τους
με τους ιάμβους και τους αναπαίστους
και όλα είναι εξωπραγματικά.