Πουλάκι ήμουν κι έπεσα
μια μέρα απ’ τη φωλιά μου
και μ’ έκρυψες στη ρίζα σου
μικρή κρασομηλιά μου.

Κι από κλαράκι σε κλαρί
σ’ ανέβηκα μηλιά μου
και σ’ έκανα φωλίτσα μου
μικρή κρασομηλιά μου.

Δεν είχα φτέρουγα χρυσά
μονάχα τη λαλιά μου
που τους χειμώνες τραγουδά
μικρή κρασομηλιά μου.

Κλαδί να δέσω άπλωσε
πάνω του τη θηλιά μου
στον ίσκιο σου αν ξάπλωσε
ξένος κρασομηλιά μου.