Το είδωλό σου στο πηγάδι
σε ξαφνιάζει κάθε βράδυ
και οι φίλοι σου απ’ τον Άδη
στέλνουν ακριβό σημάδι.

Αχ ! του χρόνου οι ταγοί
πώς μετράνε τη σιγή
και το μερτικό μοιράζουν
σαν το ριζικό αλλάζουν.

Μην πιστέψεις σχοινοβάτες
που κινούνται στην κλωστή
αλλά ούτε κι ακροβάτες
που πετούν πάνω απ’ τη γη.

Μην πιστέψεις στων καιρών
αχ, τους οιωνούς τους ψεύτες
για’ θα χάσεις τη ζωή
από τους μοιραίους κλέφτες.

Κι όσα το άγνωστο ζητά
μες στα αστέρια είναι κρυμμένα
δες, του απείρου οι σιωπές
πώς χορεύουν στα χαμένα.