Της Γαλιλαίας λίμνη τα μάτια σου
αβύθιστος για λίγο περπάτησα,
μα έκρυψες το βλέμμα και χάθηκα,
τους φάρους των χειλιών σου νοστάλγησα.

Κουρνιάζουν άλλοι δρόμοι στα χνάρια σου,
αβύθιστος ζητούσα τα βράδια σου,
πυξίδες και κατάρτια σου χάρισα,
έφτιαξα μια στεριά και ναυάγησα.

Θα κοιμηθώ απόψε με το χειμώνα,
κι ίσως ξυπνήσω με την άνοιξη αγκαλιά.
Θα κοιμηθώ απόψε με το χειμώνα,
κι ίσως ξυπνήσω με την άνοιξη αγκαλιά.

Της Γαλιλαίας λίμνη τα μάτια σου,
αβύθιστος για λίγο περπάτησα,
σε κήπους μ’ ελαιώνες γονάτισα
κι ένα παλιό σου δάκρυ συνάντησα.

Θα κοιμηθώ απόψε με το χειμώνα
κι ίσως ξυπνήσω με την άνοιξη αγκαλιά.
Θα κοιμηθώ απόψε με το χειμώνα
κι ίσως ξυπνήσω με την άνοιξη αγκαλιά.

Νύχτα. Μονάχα τ’ άστρα
και πέρα το βάθος του ολάνοιχτου ορίζοντα,
εκεί που πάνε οι άνθρωποι, χωρίς τα ονόματά τους.