Μου είπαν πως πολύ μακριά
ο χρόνος κύλαγε μπροστά
κι εγώ κάτι ν’ αγγίξω προσπαθώ.
Ακούω στο βάθος μια φωνή
κι η μόνη ελπίδα να `σαι εσύ
σαν χάδι να μου πεις το Αλληλούϊα.

Αλληλούϊα ...

Χρυσό τ’ αγκάθι στην πληγή
η μνήμη μας αιμοραγεί
το θαύμα θα πιστέψω αν μου πεις.
Μα εσύ ποθεις τη λησμονιά
και σαν το λόγο του φονιά
στα χείλη σου κυλάει το Αλληλούϊα.

Αλληλούϊα ...

Μελάνι ρίχνω στο χαρτί
και μουτζουρώνω μια αφορμή
μ’ αλήθεια, την αιτία μου ζητώ.
Κι εσύ σταμάτησες να φταις
ξημέρωσε χωρίς να λες
εκείνο το σπασμένο Αλληλούϊα.

Αλληλούϊα ...

Στον κόσμο κάνω τη σκληρή
μα ο θάνατος ένα σκαλί
και χάρτινη σημαία ό,τι αγαπάω.
Ποτέ δε βρήκα το σωστό
ούτε μισώ, ούτε αγαπώ
σε ποιον θεό να πω το Αλληλούϊα.