Λουλούδι μεγαλωμένο σ αγκάθινους αγρούς
Σε μαύρα πέτρινα και ξενικά χωράφια
Δάμασες τον πόνο και τους αέρηδες ακούς
Που σε κόβουνε πρωί, βράδυ σαν ξυράφια

Φτάνει κόρη του βοριά αυτή σου η θυσία
Βάλε τέλος σε αυτήν την ανθρωποθυσία
Το σπλάχνο σου στο ξαναζητεί κατάματα
Μην πηγαίνεις μανούλα μου γι άλλα θαύματα

Μάνα που πας μάνα
Αν μείνεις είναι το καλό μου
Πως μπορώ συνάμα
Να χαρώ τον στεναγμό μου
Μάνα που πας μάνα
Για μένα πάλι μάνα
Και μου χαρίζεσαι σαν τάμα
Αχ μάνα μου που πας μάνα

Εσύ με ανάθρεψες σε χώματα νιάματα
Δε συλλογίστηκες μέρα η χαράματα
Ξεδίψασα εγώ με τον ιδρώτα σου μάνα
Οι κρυφές ευχές σου θεού ήτανε νάμα

Γάργαρο νερό κι εξατμίστηκες για μένα
Μείνε εδώ μάνα στο ζητώ απελπισμένα
Αν αποζητάς να κάνεις κάτι ακόμα
Σου ζητώ να στρώνουμε μαζί το γιόμα