Μια φωτιά στη ματιά μου
πόδια γυμνά στη στάχτη
χάρισα τα κομμάτια μου
στης μοίρας μου τ’ αδράχτι.

Ένας χορός απ’ τα βάθη του χρόνου
για τις χαρές που τη λύπη ανταμώνουν
ένας ρυθμός δυναμώνει εντός μου
για να ξορκίσει το μάταιο του κόσμου.

Ένας χορός με τα χέρια μου πάνω
το παραπέρα από μένα να φτάνω
χέρια ψηλά το Θεό μου να πιάνω
όσα φοβάμαι δικά μου να κάνω.

Θα πατώ γερά στη γη
μα θα κοιτάω τ’ αστέρια
κι ο χορός θα μ’ οδηγεί
σε απάτητα λημέρια.