Πες μου αγάπη μου τι θες
και δεν έχω άλλο
στη ζωή μου πιο μεγάλο
πόνο, απ’ το να κάθεσαι να κλαις.

Ούτε φταίω, ούτε φταις
που πήγαν όλα λάθος,
μας παρέσυρε το πάθος,
μη μας φάνε τώρα κι οι ενοχές.

Της μαμάς σου οι φωνές
σαν της γιαγιάς μου μοιάζουν
και τις δικές μου παραφράζουν
τις πατροπαράδοτες πορδές.

Το σήμερα, αύριο θα `ναι χθες
το χθες, προχθές ήταν αύριο
και το παραπροχθές μεθαύριο
κι εμείς στις χαραμάδες εραστές.

Το σήμερα, αύριο θα `ναι χθες
το χθες, προχθές ήταν αύριο
και το παραπροχθές μεθαύριο
σήκωσε το ποτήρι σου και πιες.