Τα φώτα πέφταν στην πλατεία, η πόλις ένα σκηνικό
και δεν είσαι ΄δώ!
Κρατάω μια φωτογραφία στην τσέπη μου σαν φυλακτό
και δεν είσαι ΄δώ!
Στους δρόμους γυρνώ, τα ίδια κοιτώ
και δεν είσαι ΄δώ!

Πόσο θα ΄θελα να πω
«σ’ αγαπάω, πίστεψέ με»
και με κλάμα, με λυγμό
«έλα και αγάπησέ με!»,
μα δεν είσαι ΄δώ…

Υγρά, μουντά, τα καφενεία, η νύχτα τρέχει μ’ εκατό
και δεν είσαι ΄δώ!
Δεν έχει απόψε σημασία ποιος έφταιξε στον χωρισμό
και, δεν είσαι ΄δώ!
Στους δρόμους γυρνώ σαν σώμα αστρικό
και δεν είσαι ΄δώ!

Πόσο θα ΄θελα να πω
«σ’ αγαπάω, πίστεψέ με»
και με κλάμα, με λυγμό
«έλα και αγάπησέ με!»,
μα δεν είσαι ΄δώ…