Ζορμπά, το πικρό στρατί,
Ζορμπά, κίτρινο κερί,
κλαίει η νύχτα κι η βροχή,
πέφτει αγιάζι στην ψυχή,
νύχτα και βροχή.

Ζορμπά, κόμπο η καρδιά,
Ζορμπά, βέρα στα κλαδιά,
χτύπα αμόνια και σφυριά,
κλαίω για παρηγοριά,
αχ, για παρηγοριά.

Πίκρα περπατά στα χείλη, χάθηκαν και παν οι φίλοι,
δίχως λάδι το καντήλι, πίκρα περπατά στα χείλη,
ο σεβντάς με καίει, με λιώνει, πάει ν’ αρχίσει δε στεριώνει,
στο σταυρό και μας σταυρώνει, ο σεβντάς με καίει, με λιώνει,
άνοιξη και καλοκαίρι, άγριο μαύρο περιστέρι,
τι θα πάρει, τι θα φέρει, άνοιξη και καλοκαίρι,
πήρε, μύρισε θυμάρι, γιόμισε το νιο φεγγάρι,
λαβωμένο παλληκάρι, πήρε, μύρισε θυμάρι,
και βροχή.

Φέρτε βιολιά και σαντούρια, κρασί και σταφύλι,
στερνή μας η γιούργια, κρατά καριοφίλι.

Ζορμπά δώσ’ το πάλι το χέρι
του ήλιου να γίνουμε ταίρι
στην Κρήτη στήνουν καρτέρι
στον Ψηλορείτη λημέρι,
ζωή δώσ’ μου πάλι το χέρι
κι ο χορός κρατεί.