Να στολιστείς νύφη, δεν πρόφτασες,
καΐκι σου τον άρπαξε,
πάνε τρεις μήνες που `φυγε ο γαμπρός,
στων σφουγγαριών, πήγε, τα πέλαγα,
με τσούρμο νησιωτόπουλα,
πάνε τρεις μήνες που `φυγε ο γαμπρός.

Και κάνω τάμα κάθε που ανάβω το καντήλι.

Σαν του φλουριού είναι το χρώμα σου,
στο βλέμμα, το παράπονο,
και τρεμουλιάζεις σαν τη λυγαριά,
τον καρτεράς να `ρθεί τ’ απόγιομα,
το βράδυ, το ξημέρωμα,
πάνε τρεις μήνες που `φυγε ο γαμπρός.

Και κάνω τάμα κάθε που ανάβω το καντήλι.