| |
 | Το φιλί - 2014 |
| | |
Στίχοι: Κική Δημουλά
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Άλλους μας φέρνει ένα φιλί
στο κρύο μέτωπο της πλήξης, μερικούς
μας ξετρυπώνει ο έρωτας,
στα βάθη των κινδύνων του να σβήσει.
Άλλων μια μνήμη είναι ο κομιστής
κι όλους μαζί θαρρείς πως μας γεννά
ο φόβος του θανάτου.
Σκάβω μήπως δεν είσαι τόσο άθεος,
σκάβω μήπως δεν είσαι τόσο άθεος,
μη στάθηκες κι εσύ, πρόωρος, αισιόδοξος σαν όλους.
Έπλασες τον κόσμο, πριν χρειαστεί να κλάψεις,
έπλασες τον κόσμο πριν χρειαστεί.
Λίγο σε αθωώνει αυτή η σκέψη,
όπως αθωώνει προς στιγμήν το φεγγάρι
μόλις φανεί,
την τόση σκοτεινότητα τριγύρω,
σχεδόν την εξυμνεί.
Άλλους μας φέρνει ένα φιλί
στο κρύο μέτωπο της πλήξης, μερικούς
μας ξετρυπώνει ο έρωτας κρυμμένους
στα βάθη των κινδύνων του να σβήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Δημοφιλία: -
Αναγνώσεις: 4669
Σχόλια: 1
Αφιερώσεις: 0
| | | | | | | |
| | |  cactus @ 30-07-2014 |
|
μουσόφιλος
21-07-2018 02:49 | [Συνέντευξη της Κικής Δημουλά στην Αγγελική Μπιρμπίλη τον Ιανουάριο του 2013 επ' αφορμή της δίγλωσσης ανθολογίας 79 ποιημάτων της Κικής Δημουλά με τίτλο «The Brazen Plagiarist» (Η Θρασεία Λογοκλόπος), σε μετάφραση της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου και της Αμερικανίδας ποιήτριας Rika Lesser, πηγή: http://www.athensvoice.gr/culture/book/32722_i-thraseia-logoklopos]
Ερ: Γιατί γράφετε, και γιατί ειδικά ποίηση;
Κ.Δ: Μα επέλεξα μήπως να αναπνέω; Και ήταν επιλογή μου να αναπνέω από το βουλωμένο ρουθούνι της μελαγχολίας, απ’ όπου αναπνέει και η ποίηση; Εξάλλου, η ουσιαστική έκταση της ζωής ολιγοσέλιδη είναι, μετρημένη όσο ένας στίχος και σύντομη όσο ένας τίτλος ποιήματος.
Ερ.: Θυμάστε το πρώτο-πρώτο ποίημά σας;
Κ.Δ.: Ούτε καν το τελευταίο δεν θυμάμαι.
Ερ.: Πότε θεωρήσατε τον εαυτό σας αμιγώς ποιήτρια;
Κ.Δ.: Ποτέ. Εκτός αν εν αγνοία μου αυτοεξυψώνομαι όταν παίρνω το βράδυ μισό χαπάκι και κοιμάμαι βαθιά. Αμιγής καμιά εκδήλωσή μας δεν είναι, ούτε αυτή του θανάτου, καθώς νοθεύεται από την πίστη μας στην άλλη, την επόμενη ζωή.
Ερ.: Είστε γυναίκα ποιήτρια. «Ποίηση» και «γραφή» είναι γένους θηλυκού. Υπάρχει «γυναικεία» γραφή;
Κ.Δ.:Υπάρχει βέβαια και ξεχωρίζει ακόμα και ως απόδειξη του πόσο αδύνατη είναι η εις βάθος εξίσωση των δύο φύλων. Το δυσάρεστο όμως και άκρως αντιποιητικό είναι ότι ο χαρακτηρισμός «γυναικεία ποίηση» τίθεται μάλλον για να υπαινιχθεί την εκ φύσεως κατωτερότητά της. Αν όχι, τότε γιατί δεν λέμε ποτέ «αντρική ποίηση»;
Ερ.: Τι αφυπνίζει τον πόθο ή την ανάγκη του ποιήματος; Ένα συναίσθημα; Μια εικόνα; Μια λέξη;
Κ.Δ.: Κάτι πολύ ή κάτι ελάχιστο, όπως ο σκελετός μιας επιθυμίας, με φαγωμένο όνομα και πρόσωπο, ή μια σκιά που κούρνιασε στο σπασμένο κλαρί του βλέμματός σου ή ένα φτερό που, κατεβαίνοντας από τα ύψη, λέει με ταλαντευόμενη, αργή προφορά τον επικήδειο ενός πουλιού. Επίσης, η αναιδής ευχέρεια του αιφνίδιου να μπαίνει μέσα χωρίς να χτυπήσει την πόρτα και να γεμίζει με ξέφρενη ελπίδα ένα ποίημα καταδικασμένο να πεθάνει άγραφο ότι θα γραφτεί.
Ερ.: Γράφετε καθημερινά; Υποβάλλετε τον εαυτό σας σε αυστηρή πειθαρχία;
Κ.Δ.: Γράφω σπανίως. Κάθε που περνάει υπαρξιακή κρίση το χαρτί και με απειλεί πως, αν δεν του δοθώ, θα με θάψει ζωντανή κάτω από τη λευκότητά του.
Ερ.: Διαβάζετε ποίηση; Αναγνωρίζετε οφειλές σε άλλους ποιητές;
Κ.Δ.: Οφείλομαι σε όλους, ακόμα και σ’ αυτούς που δεν έχω διαβάσει, που μου είναι άγνωστοι. Από το άγνωστο κυρίως επηρεάζομαι, αφού από κει προέκυψα κι εγώ.
|  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
