Αφού σε τίποτα εμείς δε συμφωνούμε,
να μην χωρίσουμε, πώς είναι δυνατόν,
σ’ ένα δικό μας παραμύθι μέσα ζούμε
κι από τον κόσμο μας, ο κόσμος είναι απών.

Σωστό ή λάθος, δε με νοιάζει,
αρκεί που είμαστε μαζί,
σ’ αγάπησα και να τ’ αλλάξει
αυτό, κανένας δεν μπορεί,
σωστό ή λάθος, είσαι πάθος
κι άμα σε χάσω, θα χαθώ
και ας το ξέρω, κατά βάθος,
ότι βαθειά θα πληγωθώ.

Αφού με τίποτα δε με καταλαβαίνεις,
να `μαι κοντά σου, πώς αντέχω, απορώ,
μέσ’ στην καρδιά μου να υπάρχεις επιμένεις,
χωρίς εσένα πια να ζήσω δεν μπορώ.

Σωστό ή λάθος, δε με νοιάζει,
αρκεί που είμαστε μαζί,
σ’ αγάπησα και να τ’ αλλάξει
αυτό, κανένας δεν μπορεί,
σωστό ή λάθος, είσαι πάθος
κι άμα σε χάσω, θα χαθώ
και ας το ξέρω, κατά βάθος,
ότι βαθειά θα πληγωθώ.