Κομμάτιασε ο άνεμος τα τζάμια
και γέμισε το σπίτι γιασεμιά
διαλύθηκαν της πίκρας τα ντουμάνια
και λούστηκε στο φως η ερημιά.

Το κόλπο το κανόνισε η ψυχή σου
η μάγισσα που βλέπει τα σημάδια
και πριν σε κυριεύσουν τα σκοτάδια
ανάβει έναν Απρίλη στη βροχή σου.

Καθάρισε ο καιρός ανάμεσά μας
κι απ’ το παραθύρι το κενό
δεμένοι με τα δίδυμα φτερά μας
γυρέψαμε ξανά τον ουρανό.