Το καημένο, το φτωχό το Μαρικάκι
που τραγούδαγε στο μπάνιο τα Σαββάτα,
είχε χρόνια στην καρδιά του το σαράκι,
του Άι Δημήτρη, ν’ αγοράσει στον παππού της μια γραβάτα,
του Άι Δημήτρη, ν’ αγοράσει στον παππού της μια γραβάτα.

Μαρικάκι, Μαρικάκι, θα σε φάει το σαράκι,
Μαρικάκι, Μαρικάκι, Μαρικάκι.

Το καημένο, το φτωχό το Μαρικάκι
είχε πίστη στην αξία της φωνής της,
κι έτσι, έπιασε δουλειά στο ταβερνάκι,
που `χε εκεί, στη γειτονίτσα, κάποιος άλλος συγγενής της,
που `χε εκεί, στη γειτονίτσα, κάποιος άλλος συγγενής της.

Μαρικάκι, Μαρικάκι, δούλευες στο ταβερνάκι,
Μαρικάκι, Μαρικάκι, Μαρικάκι.

Το καημένο, το φτωχό το Μαρικάκι,
τραγουδώντας, δεν αγόρασε βρακί,
του Άι Δημήτρη, στον παππού της, ούτε κάλτσα,
το καημένο, το φτωχό το Μαρικάκι, ήταν φάλτσα,
το καημένο, το φτωχό το Μαρικάκι, ήταν φάλτσα.

Μαρικάκι, Μαρικάκι, σε λυπάμαι, καημενάκι,
Μαρικάκι, Μαρικάκι, Μαρικάκι.