Στους δρόμους που περπάτησα
προχθές αργά το βράδυ
και η φωνή σου μου τρυπούσε το μυαλό
Σταμάτησα για μια στιγμή,
κάθισα στο παγκάκι
Στη στάχτη του τσιγάρου μου,
γεννήθηκες ξανά

Θυμάμαι
τον τρόπο που μου έσφιγγες το χέρι
Θυμάμαι
Ξημέρωνε και ήταν καλοκαίρι
Μα πριν ακόμα το σκεφτώ
Η αλήθεια είναι εδώ

Τώρα θα’μαι μόνη μου

Θα κοιμάμαι μόνη μου
Θα πονάω μόνη μου
Οι αναμνήσεις μακρινές
Οι ώρες μου ατέλειωτες
Ακόμα σ’ αγαπώ

Το βράδυ εκείνο αγκαλιά
μετρούσαμε τ’αστέρια
Και λέγαμε
θα φτιάξουμε τον κόσμο απ’την αρχή
Χωρούσε η αγάπη μας
μέσα στα δυο μας χέρια
Τώρα με κόβει σαν γυαλί....

Θυμάμαι....