Το καράβι φεύγει τα μεσάνυχτα
μέσα απ’ την καρδιά του ρολογιού
τα πανιά απλώνει στους δυο δείχτες του,
πάρτε μου την άγκυρα απ’ το νου.

Θέλω να σαλπάρω, θέλω και να μείνω,
γύρω από σένα να γυρνώ,
στους ωκεανούς σου πάντα ν’ αρμενίζω,
στα δικά σου δάση να χαθώ.

Θα φορτώσω μια ζωής τ’ αμπάρια του
κι ένα τραγουδάκι του καημού,
παραμύθια και μια φυσαρμόνικα,
πάρτε μου την άγκυρα απ’ το νου.