Και το φεγγάρι ολόγιομο
και η καρδιά γεμάτη
θα πάρω το μονόδρομο
που βγάζει στην αγάπη.

Να `σαι εσύ ο ουρανός
να `μαι εγώ τ’ αστέρι,
φωτεινό μου καλοκαίρι,
ο χειμώνας δε θα `ρθει
όσο μ’ αγαπάς εσύ.

Και το κορμί να καίγεται
να θέλει το δικό σου
δεν γράφεται, δε λέγεται
η νύχτα στο πλευρό σου.