Ξέρω κάποια καταιγίδα που σου μοιάζει
μες στα χέρια μου όταν λιώνεις σαν χαλάζι,
βρες το δρόμο, βρες τον τρόπο πριν με χάσεις,
στης βροχής τις γενναίες αποφάσεις.

Ξέρω χιόνια και χειμώνες σαν κι εσένα
σαν εγγόνια κάποιας λύπης ξεχασμένα,
ξέρω μάτια και κορμιά ξεριζωμένα,
σαν το δέντρο απ’ το χώμα, σαν εμένα.

Ξέρω κάποια καταιγίδα που σου μοιάζει,

Έχω έτοιμο το σώμα μου για να `ρθεις
πώς γεννιέμαι απ’ τη λάσπη να με μάθεις
δωσ’ τα χείλη σου κι ας μοιάζουν του Ιούδα
πριν πετάξει απ’ τα χείλη η πεταλούδα.