Ξέρω μια κουρασμένη γη
Που έχει μείνει φωτογραφία
Από την πιο ψηλή κορφή
Κοιτάζει πέρα τη Λευκωσία

Ξέρω μια πόλη μιαν οργή
Που κουβαλάει χίλιους αιώνες
Τα καλοκαίρια αιμορραγεί
Μέσα στους έρημους τους στρατώνες

Ξέρω κι εγώ ξέρεις κι εσύ
Ότι τα βράδια μες στα σκοτάδια
Η πόλη αυτή μες στη σιωπή
Της λευτεριάς θέλει τα χάδια

Ξέρω μια πόλη που περιμένει
Μια καταιγίδα και μια γιορτή
Κι αν η φτερούγα της είναι κομμένη
Από το χώμα της άλλη θα βγει