Ψάχνω αφέντη να τον πείσω
ψάχνω τσίρκο να με πάρει
εγώ που’ λεγα θα ζήσω
σαν ελεύθερο λιοντάρι

Κι άντε τώρα τι να κρύψω
που με πήρανε χαμπάρι
το μυαλό μου αν δε ζαλίσω
όπου να 'ναι θα κλατάρει

Φέρτε ντρόγκες, φέρτε χόρτα
φέρτε χάπια και σιρόπια
δε θα μείνει εδώ απόψε
κάτι που εγώ δεν το `πια

Εγώ που έβλεπα μονάχα
μέσα κι έξω μου καθρέφτες
κι ήμουνα ο πιο ωραίος
ο πιο ψεύτης μες στους ψεύτες

Τώρα πια παρακαλάω
να εξαφανιστούν να σπάσουν
και τα μάτια μου για λίγο
ότι βλέπουν να ξεχάσουν

Εγώ που έμοιαζα με λύκο
πεινασμένο στο σαλόνι
κι άφηνα την αφεντιά μου
να την κυβερνάει η οθόνη

Τώρα πια παρακαλάω
να εξαφανιστεί να σπάσει
και τον καναπέ μου κάποιος
στη φωτιά να τον πετάξει