Δεν τα γελάς τα γηρατειά
κι αν τα στολίζεις
τα νιάτα είναι μια φορά
δε τα γυρίζεις.
Άσε τη φύση να κυλά
στο πρόσωπο σου
κι ένα σταυρουδάκι στο λαιμό σου.

Έξω χρυσό και μέσα
κούφιο το κουφάρι
Δεν τον γελάς τον χάρο
αν έρθει να σε πάρει
Που ν οι γιαγιάδες του χωριού
με τα μαντήλια
που `σταζαν ζωή τα δυο τους χείλια.

Η ευτυχία της ψυχής
ειν’ η ομορφιά σου
που λαμπυρίζει τη ματιά
και τη λαλιά σου
δεν πα να ζάρωσαν πολύ
τα μαγουλά σου
είναι πιο ζεστή η αγκαλιά σου.